What Remains is een verhaal over beginnen en eindigen, over staan op het uiterste van een levenslijn, op het punt waar je als kind begint of waar je als oudere eindigt. De poëzie van het veranderen als mens, het maken van herinneringen en de angst om deze te verliezen.
Zoë Demoustier brengt in deze dansvoorstelling twee generaties samen op scène: kinderen die beginnen aan het leven en oudere dansers die het leven achter zich laten. De uitkomst van die ontmoeting is een fysiek en dansant spel tussen oud en jong dat het vergankelijke lichaam blootlegt.
In een bewegingstaal waarin rollen kunnen omkeren, staan beiden krachtig in hun kwetsbaarheid. Een kind draagt zijn grootouder; een oudere danser vindt zijn kinderlijke vrijheid terug; een trui wordt aangetrokken bij de ander. Wie zorgt voor wie? In de gelijkenissen en de verschillen vinden ze elkaar.
Met What remains brengt Zoë Demoustier een knappe bezinning op leeftijd, sterfelijkheid en herbeginnen. - ★★★ in De Standaard
Naast vertraging en verstilling kiest ze voluit voor een toekomst die we samen vorm geven. Vol ontroering ademt What Remains die tegenstrijdigheden uit. Daartegenover is de toeschouwer weerloos. Het is een poging om de schaduw die verlies over het leven werpt, zelf vast tegrijpen, en tegelijk een verzoek om het nu recht in de ogen te kijken. - in Etcetera
Geselecteerd voor het Theaterfestival 2023! De jury schreef : “In tijden van eenzijdige identiteitsconstructies gaat de voorstelling intelligent om met binaire opposities: eerst schept ze door simpel onderscheid tussen jong en oud of man en vrouw spontane categorieën in je hoofd, om die dan onverwacht over elkaar te schuiven en er de pure menselijkheid over te laten zegevieren. De ontroering daarvan is groot.”
Zoë Demoustier (1995) is performer en choreograaf. Het lichaam is steeds het vertrekpunt van haar visuele voorstellingen. Vanuit beweging maakt ze linken met actuele en geëngageerde onderwerpen en creëert ze documentaire choreografisch werk. Ze maakt deel uit van de Ulti’Mates. Onder deze noemer bouwt Ultima Vez de ondersteuning van nieuw artistiek talen structureel uit via de productie van het werk van nieuwe makers, naast het gekende werk van Wim Vandekeybus. Zoë maakte eerder al voorstellingen, zoals haar solo Unfolding an Archive, en onder de vleugels van fABULEUS ook nesten & Wat was en wat nu.
Samen met onze buren van het Leietheater in Deinze willen we het werk van deze beloftevolle choreografe bij een groter publiek bekend maken. Haar solo Unfolding an Archive kan je in De Schakel in Waregem bewonderen op zaterdag 23 maart. De buren heten je alvast welkom. Meer info: www.ccdeschakel.be
Ook welkom vanaf 10 jaar. Dit wil zeggen dat dit geen familievoorstelling is, maar wel toegankelijk voor jongeren vanaf 10 jaar.
