‘Overbodig.’ Of nog botter: ‘Irritant lawaai.’ Zo werd de vrouwenstem vaak beschouwd van in de Griekse oudheid tot vandaag. Jan Martens’ nieuwe dansvoorstelling VOICE NOISE is geïnspireerd op Anne Carsons essay The Gender of Sound (1992). Daarin legt zij bloot hoe de patriarchale cultuur getracht heeft vrouwen de mond te snoeren door het vrouwelijke geluid op ideologische wijze te associëren met chaos, wanorde en dood.
Belgisch choreograaf Jan Martens brengt hier een ode aan de veelzijdige vrouwenstem. Enkele innovatieve, onbekende en/of vergeten vrouwenstemmen uit de afgelopen honderd jaar muziekgeschiedenis krijgen er een podium. Zes dansers gaan de confrontatie aan met opnames waarin de menselijke stem te horen is in allerlei gedaantes: neuriënd, sussend, krijsend, fluisterend, zingend. Gaandeweg ontdekken zij hun eigen stem.
Zijn vorige producties any attempt will end in crushed bodies and shattered bones en zijn solo Elisabeth gets her way waren allebei geselecteerd voor Het Theaterfestival 2023. De solo was overigens ook te zien in Leietheater.
Deze voorstelling (uit de groene kolom) kan je combineren in een pakket!
Kies 4 voorstelling uit onze selectie en geniet van 20% korting. Mix en match naar eigen voorkeur.
Stel hier je eigen pakket samen.(vanaf 7 juni 10u kan je een pakket aankopen)
Voice noise , een ode aan de veelzijdige vrouwelijke stem. - De Standaard
Jan Martens in een interview voor Juli Dans:
Centraal in dit stuk staat de stem van vrouwen, die vaak vergeten wordt. Kun je uitleggen wat je zo aantrok in deze ‘ongehoorde’ vrouwen?
"In mijn werk wil ik altijd ongehoorde stemmen aan tafel brengen. Dat heb ik al eerder gedaan met bijvoorbeeld verschillende lichaamstypes en teksten van wat obscure schrijvers. Voor VOICE NOISE heb ik besloten om dit letterlijker te doen, door een partituur van 13 nummers te selecteren, allemaal van onbekende artiesten die vrouwen zijn. Er zijn twee redenen om hiervoor te kiezen. Ten eerste las ik dat Taylor Swift in het jaar dat ze de meest gestreamde artiest was, meer streams had dan zowel de klassieke als de jazzgenres samen. Dit deed me beseffen dat, ook al hebben we onbeperkte toegang tot het onbekende en het obscure, we er minder naar op zoek gaan. We leven in het tijdperk van algoritmen, waarin voor ons wordt bepaald wat we zien. Dat vind ik jammer, want we kunnen leren van diversiteit en verschillende gezichtspunten. Ten tweede las ik een essay van Anne Carson genaamd ‘The Gender of Sound’. Het gaat over hoe de vrouwelijke stem in de geschiedenis vaak in verband is gebracht met dood, chaos en wanorde. Dit heeft ertoe geleid dat de stem in de geschiedenis genegeerd wordt. Maar tot op de dag van vandaag wordt de stem van vrouwen als hinderlijk, gillend of te hoog ervaren. Met VOICE NOISE wilde ik 13 nummers belichten die tussen 1935 en 2023 door uiteenlopende vrouwen zijn opgenomen."