In parallelle liefdesverhalen krijgen twee stellen te maken met de sociale machtsstructuur waarin ze verkeren. Tegelijkertijd raakt regisseur Jafar Panahi ongewild betrokken bij een politieke rel in het dorp, als hij wordt gevraagd een foto te delen van een koppel in een verboden relatie. Het drama escaleert en al snel wordt duidelijk hoe ogenschijnlijk onschuldige artistieke acties, extreme gevolgen kunnen hebben.
Geconfronteerd met zoveel uitdagingen, reflecteert Panahi over het onvermogen zijn thuisland Iran te verlaten. Hoewel het zo eenvoudig lijkt te zijn als midden in de nacht, ergens op een verlaten heuvel, simpelweg over een onzichtbare grens te stappen.
NO BEARS is niet alleen zijn meest onomwonden kritische film in jaren, het is ook zijn beste. Alsof zijn benarde positie hem alleen maar scherper, spitsvondiger en gewiekster maakt. De boodschap aan de wereld is luid en duidelijk : kunst laat zich niet muilkorven. ★★★★★ - in De Morgen
Speels en geslepen, en verontrustend als een politieke thriller. ★★★★ - in De Standaard
De kracht van cinema is sterker dan een dictatuur. - op VRT
