Op een dag komt de crash. Papa en Mama gaan uit elkaar.
RudyRUDY, de kameraad van Billie, vindt het wel goed. Want week-om-week-kinderen hebben een fijn leven. Twee huizen, twee keer kerstmis, +vaders, +moeders, +broertjes en +zusjes en wat hier niet mag, kan daar weer wel. Afspraken brengen structuur in het leven van een kind, zeggen vaders en moeders, en dus maken ze er veel en vooral verschillende.
Als kind wil je echter maar één ding: dat papa en mama gelukkig zijn. En vooral: terug samen. Enkel de bloemenfee en het stuifmeel van de liefdesbloem kan daarvoor zorgen. Als je dat in iemands ogen strooit, wordt die op slag verliefd op de eerste die hij of zij ziet. Een goed plan, denkt Billie, daar wil ik voor gaan.
Killie Billie is figurentheater op speed. Een waanzinnige rollercoaster van spel, live-muziek en video, vol spannende momenten die je naar adem doen happen. Niet voor Watjes !
Hard voor ouders, heerlijk voor kinderen, je had geen betere onderlijn kunnen plaatsen.
Zoals je gezegd had: er wordt stevig tegenaan gegaan. Ik denk dat het wel het scherpste is wat Froefroe voor die leeftijdscategorie tot nu maakte.
Ik zag ouders geruststellend de bol aaien van hun kleine grut, een jong meisje kroop op de schoot van moeder, je zag ouders met kinderen tussen hen in elkaar aankijken. Dus: het bewoog, niet alleen op de scène maar ook in en tussen de mensen. Een rollercoaster van zaal naar scène naar zaal naar het leven na de zaal. Zeker als 'jij bent de schuldige' er in hakt. Die scène is heel zwaar, want dat is absoluut wat ieder kind denkt of zich afvraagt. En als een volwassene dat stelt, zoals hier op scène, wordt dat bevestigd. Gelukkig nemen jullie dat in het magistrale slot terug op. Schitterend gevonden en zo'n rijke symboliek: het zieke hart, en een volwassene, de dokter, die de diagnose stelt: schuldgevoel. Daarmee worden de twee scènes mooi in evenwicht gebracht. Doordat je niet meteen met zalf voor het hart kwam na de eerste schuld-stelling blijft dat thema erg meegaan na de voorstelling en doen jullie dus iets voor het geweten van iedere volwassenen: pleit jezelf daar niet te snel vrij van, zorg dat je dat zelf bespreekt met je kind.
Humor, verdriet, het echte leven, wat ongeluk gemengd met geluk, wat ieder te leren heeft. Schoon.
Het tempo ligt wel moordend hoog, wat voor jonge kinderen zeker te snel gaat.
Zelfs wij willen het terugzien, want je weet dat je niet alles kon zien en meenemen.
Dat is toch wat succes betekent, niet?
- kinder- en jeugdpsychiater Peter Adriaensens na Killie Billie
